One

"1 + 99 = 100. 99 becomes 00 but 1 remains as 1. 99 is ephemeral but 1 is eternal. 1 endures time to reach forever. Forever is infinity. Paradoxically, 1 (which is the same as unity) has the potential to achieve greatness. Nevertheless, both 1 and 99 are important." -- Joel Duque

Top 3

Yahoo! Sa wakas, nagtop din ako sa isang exam. Top 3 ako sa section namin sa Disease Prevention and Control. Initially, nakakuha ako ng 48/60. It could go up up to 51/60! This will definitely serve as my beacon for all of the coming examinations, at least this entire first semester. At siya nga pala, pinapangako kong magseseryoso na ako. Hindi kami mariwasa at kung gayo'y wala akong karapatang umasta na isa akong rich kid. Isa pa, hindi na ako magiging tao na siyang hinahayaang magpakalango sa denial at isolation. Mga 12 years ko na iyon ginawa at walang magandang naidulot sa akin. Kaugnay nito, inaamin kong:

Nagsisi akong sa pagkakamali ko sa desisyon kong piliin ang UERMMMC over UST med. Kala ko kasi pareho lang sila. Well, yung learning style ko pala ay hindi akma sa teaching style sa UE. Nakalulungkot lang. Kasi kung iisiping mabuti, since first year college ko pa inasam na mag-aral muli sa isang paaralang nag-iispoonfeed sa mga estudyante nito. (Nag-aral akong ng high school sa La Salle Greenhills.) Ito ang isa sa mga dahilan kung bakit ako tinamad sa UP Diliman (BS Biology ang course ko). Tinamad nga pala ako kasi andami naming sinasayang na oras sa mga laboratoryo. At dahil tinamad nga ako, wala ako ni anumang laude pagtapos ko ng kolehiyo. Ito ay tuligsa sa huling taon ko sa LSGH kung saan humigit-kumulang 9 awards ang nakuha ko. Ang tanga ko at nakumbinsi ako ng dating dean na mag-aral sa UERM. Nakaiinis dahil hindi na siya ang dean ngayon. Sinabi niya sa akin na inaalagaan niya yung mga nag-aral sa school nila na pumasok bilang Special Honors Awardees (high NMAT and/or college grades). Wrongfully ko namang inassume na aalagan niya ako/kaming mga SHA's tulad ng ginawa niya sa mga nauna sa aming batch. Paano niya kami aalagaan kung hindi na siya yung dean? Anlabo, sobrang labo po, Dr. Georgina Paredes. Promise kong lilipat ako sa PGH next year as second year medicine-proper student.

Kaya ako magmemed dahil sa aking ina. Frustrated doctor siya. Hindi siya tinanggap ng UST kasi magsasaka ang ama niya (lolo ko, sumalangit nawa siya). Isa rin 'to sa mga dahilan kung bakit isinantabi/binasura ko ang UST med. (Siya nga pala, hindi ako nag-aplay sa UST ng BS Bio kasi hindi naman mukhang application form yung papel nila, at least noon--simple at medyo manipis na half bond paper. Kala ko joke lang, yun na pala iyon, haha.) Well, hindi naman masama o mali yung dahilan ko. Ang importante naman sa anumang dahilan ay yung motivation na kinoconfer nito sa isang indibidwal. Dapat lang ay sobrang lakas ng motibasyon upang ang isang tao ay makagawa ng mga bagay na kagila-gilalas o exceptional. Sa totoo lang, hindi ako kumportable na magpadikta sa ina ko ng mga gawain ko sa buhay. Siya nga pala ang nagsuggest na BS Bio ang kunin kong kurso sa UP Diliman, so noon pa man ay may balak na siya ako ay maging isang doktor. Sabi niya ay childhood dream ko raw iyon. (Baka rin sobrang siyang magsuggest/mag-influence.) Pero nung huling taon ko na sa high school, parehong panahon kung saan kailangan na akong mamili ng kursong kukunin sa college, ang next step sa buhay na maganda at akademiko, gusto ko talaga ng BS Economics. Pero noong sinabi kong Econ ay sinabi niyang "Mag-eecon ka?" na tila may kasamang giit ng pananakot, hindi ko pinaglaban yung gusto ko. Nanahimik na lang ako at pumayag na BS Bio yung undergrad ko. Medyo naulit ito nung oras na upang kumuha ng NMAT.

So, sa kabila ng lahat, bakit parang okey lang sa akin na ipaubaya sa nanay ko yung career path ko? Sa may org ako nung college, ang UP PMHS. Sumali ako para lang magkaorg ako, kasi sabi ng ate at tatay ko na maganda iyon para sa personal development ko. Kinuha ko siya over UP ABM kasi mas una yung orientation at nagalingan ako kay Ate Dzhot (parte ng Mem Comm noong panahong nag-aplay at natanggap ako sa kanilang samahan) kasi sa hindi malamang dahilan ay alam niya yung pangalan ko at sinulat sa envelop yung pangalan ko. Baka nabasa niya sa contacts form yung name ko. Anyway, okay yung brochure nila. Isa sa mga kasinungalingan nga lang na tumatak sa aking isipan ay ito: "Okay mag-aral sa tambayan ng org." Sa totoo, hindi ito totoo. Siguro okay lang kung mag-isa ka. Pero hindi na kung may kasama kang mga tao. Usually kasi maingay yung mga tao roon. Karamihan ay makwento kasi. Hindi pa naman ganoon yung personality ko kaya hindi ako tuwirang nagjive with the org. So sad. Siguro dahil na rin sa mga insecurities ko na never kong naget over with especially the fact that most of the people in PMHS come from Philippine Science High School--Diliman. Sobrang tatalino ng mga tao roon, lalung-lalo na yung mga naadmit sa BS Biology curriculum. Magaling din ako, although never ko iyon napakita beyond the first sem of my first year in Diliman. Dahil sa low self-esteem ko dahil hindi ko kilala ang aking sarili, tignan niyo kung nasaan ako ngayon, sa UERM. Not to take anything away from UERM, but PGH and UST seem and should definietly be better medical schools. Sobrang naiinggit ako sa former classmates kong doon nag-aaral sa PGH. Gusto ko talagang mag-aral doon kasi the school is much more prestigious than all the rest.

So what motivates me to become the best endocrinologist in the world and the board topnotcher in the Philippine Physician Licensure Examinations in August 2012 with respect with my mother? My mother is a diabetic. Diabetis complicates other diseases; she is now greatly reduced in health. She cannot enjoy most things and life in general because of her disease. Many of her body organs and tissues are hit by the disease. If only there was some doctor who maintained a healthy lifestyle in my mother, then my early adolescence would have been much better. The onset could have been prevented. Dahil sa aming magkapatid, tila napabayaan na ng aking ina ang sarili niyang kalusugan. Mahalagang huwag pabayaan ninuman ang kanyang sarili, lalo na ang sariling kalusugan para sa mga anak. Kawawa talaga nanay ko sa akin, ansama ng attitude ko sa kanya at times na galit or frustated ako. Promise ko na aayusin ko na yung pakikitungo ko sa kanya. Never ko na siya sisigawan or pagtataasan ng boses. In short, siya yung gagawin kong test patient sa aspeto ng tama at nararapat na pakikitungo sa mga pasyente. Bukod sa nanay ko, gusto ko ring maging doktor dahil ito ay isa o ang tanging propesyon na maaari kang kumita ng malaki habang nagbibigay ng serbisyo sa iyong kapwa.

Pagtapos ko ng med at magtop one sa med boards, mag-eespecialize ako tapos mag-uUS na ako. Kung ako lang, kung wala akong balak mag-asawa, magkaanak at magkapamilya pababa, hindi ko na gugustuhing mangibambansa. Pero gusto kong maibigay sa mga magiging mga anak ko ang pagkakataong makapamili sa lahat (o halos lahat ng opportunities) sa buhay. Gusto ko rin na maging mga Scripps spelling champion sila. Nakakainggit yung mag-asawang na dating Indian at ngayo'y presumably mga full-fledged Americans na. Sila kasi ay may anak na nakasecond place sa contest noong 2005. Mas madaling mabuhay sa ibang bansa kasi andami-daming mga lintang umuubos sa dugo ng bansa namin. At yung mga magagaling nating mga kababayan ay umaalis at hindi na bumabalik kahit na o dahil maganda na ang buhay nila sa ibang bansa. Hindi effective yung mga drama ng mga tulad ni Mikaela Irene Fudolig na sa kabila ng katalinuhan ay piniling manatili sa Pilipinas upang magturo sa UP Diliman, isang (at ang premier) state university ng bansa. So interesting na subukan yung drama kung saan iba yung istorya. After all, gagawin ko yung matagal na gustong gawin ng medical professionals ng ating bansa, kung sakaling sila ay mabigyan ng pagkakataon, kung sana lamang ay naging topnotcher sila na tulad ko (na magiging topnotcher sa August 2012).

Dissecting set

Nakakainis po. Kasi naman, mayroong nagdekwat ng lahat ng dissecting tools ko. Kinuha niya lahat, maliban sa isa. Gusto kong sabihin sa kanya, "Salamat ha, nagtira ka pa!" Syempre, iyon ay may kahalong sarcasm. Hindi pa nga kami doktor e may ganyang mga tao na sa aking paligid. Just imagine, classmate/s ko siya/sila. Kung hindi ka honest, at least make sure na honest ka sa peers or future colleagues mo, 'di ba? Hindi sa minamaliit ko yung halaga ng dissecting kit ko. Four hundred twenty pesos din 'yon. Pero, pinagpalit ng kumuha sa tools ko yung integrity niya sa P400. Ang cheap niya. Obvious talagang masama ang loob ko. In fact, galit ako. Kasi naman, inaassume kong higit na mayayaman yung classmates ko sa med school kaysa sa akin. Tapos, dahil sa pagkakataon, isang mahirap na tulad ko yung agagawan niya ng mga gamit. I feel better after finishing this write-up.

Shot of inspiration

This, I needed badly. I was a good thing that I came tonight. That is, I came to my college org's (UP PMHS) acquaintance party, 2007. It was a time to reconnect the old ties. Also, on my way there (Balay Kalinaw, UP Diliman), ninamnam ko ang kaygandang tanawin, lalung-lalo na sa gawing University Avenue. Ansarap ng pakiramdam. Mukha namang walang nagbago sa mga kaBiobatchmates ko. Nakauniporme lang naman sila. Nagtaka nga ako at andaming mga first year BS Biology sa apps. Nakatutuwa. It would be good both for the org and for themselves. Remember the 50% Biology requirement for the Biology-based organizations? Its implementation was started last year. Siyempre, pati ugali nila pareho pa rin. Okey si Kuya JD. Kasi naman sa tuwing nagkikita kami ay pinupuna niyang hindi pa rin ako nagbabago, kahit na ito ay isang positibong kritisismo. Pangako ko, magbabago na ako at magtatop ako sa mga eksamen.

Act now

"Now I know, I choose to act." -- Joel Duque

Poverty

"Poverty is the lack of economic freedom which limits the quantity and quality of opportunities available to an individual. It is a vicious cycle which preys not only upon his fundamental rights but also on the person himself." -- Joel Duque

First month rants

Rants:
1. The scholarship was not given at once.
2. Crowding in groupings!: Too many people in groups
a. Ana Gross: 6 people in 1/2 cadaver (which is also shared with another subsection of the other section)
b. Ana Histo: just fine (3 students share a common table and slide box), but 2 would be much better; but still fine for 3 heads are better than 2
c. Biochem: 8 people in a group; too crowded, too little activity for a person if work is divided equally
d. Physio: 8 people in a group; too many, too little activity for a person if work is divided equally, poor sound system
3. Beautiful, handsome people :)
4. FSD spread what I told her. That I got a 99 PR in the NMAT. She told me that she only said it to one person. Then one guy classmate told me: "Joel, 99 ka sa NMAT?" I said: "Oo." He replied, "Yabang mo ha." I just can't understand. I don't even know if he was just joking.
5. Low grades, So far:
a. Ana: quizzes: 8/10, 8/10, 8/10, 1/10, 7/10, 8/10, 9/10, 3/10 = 52/80 = 65%
b. Biochem: quizzes: 5/5, 10/10 = 15/15 = 100%; experiment 1: 14/15 = 93.33%
c. Physio: 0/5, 3.5/5, 9/10, 0/10 = 41.67%
d. DPC quiz: 10/10 = 100%
6. Stress, making the right 'ingredients'

Medical uniform

I am excited for tomorrow for I'll be wearing my medical uniform for the first time in class. We are required to wear our uniform starting this coming first Monday of July, 2011. I will be more inspired to take on the challenges of medical school. So far, I have to admit that my lifestyle changed dramatically. I was looking for challenge and I must have met my match--medical school. I have to answer the why UERMMMC and W-H-Y questions of our college secretary, Grace H. Encelan-Brizuela, MD, MSPH.
1. Why did you choose to enroll in UERMMMC and not in any other school to pursue your dream of becoming a doctor?
a. Why not UP? I reached only until the interview.
b. Why not UST?
- not choosing UST was due to a lack information of that medical school
- UST medical students/alumni seem to have a certain swagger (attitude)
c. Why not PLM? My sister would die first before letting me take medical studies there.
d Why UERMMMC?
- it presented an alternative to UST
- I put UST and UERMMMC on equal footing
- it offered me a US$400 discount for the first semester of my first year (Special Honors Award)
- it was closer to home which means the least amount of adjustment for my family and me; I equated less adjustment with more chances of getting good grades; think of our cat pets in our home
- more lebensraum
- disprove the notion that UERMMMC is suboptimal; if I could top (first place) the Philippine Physician Licensure Examinations, then it would be for the good of my school and of myself
- better with the clinicals
- geared towards working in the United States
2. Why medicine?
- noble profession
- chance to earn big
- for my family: present and future
- seems challenging