Desires

"It is not bad to crave. Nevertheless, one has to keep in mind that the amount of suffering is directly proportional the sum of wants. Therefore, always check on your desires."

Time for rebuilding

Lately, have you noticed my plummeting grades? Haven't you noticed that suddenly I'm not that intelligent person anymore? I am really in an uncomfortable situation. I feel dumb and numb. Won't somebody just please help me? It's more than skin-deep. It's really deep. I am getting emotional now. It's really hard when you don't have a friend, a friend that's willing to listen to your problems, heartaches, difficulties, mistakes, and stupidities. I am sad, really sad, for not being able to stand up on my own. As if I don't have balls. As if I'm castrated. My manliness was taken from me... by none other than me. Self-pity is such a bad thing. Unfortunately, I can't seem to avoid it. There's really no one else to blame but myself, and only I. For I have done my share of mistakes.

The time of rebuilding is at hand. I must limit the desires that befall me. If I desire something, then I must work hard for it. For if not, then I will just be overburdened by the realities of life. I will just suffer of being overworked and thus die young. I fail everyday. Yet I also succeed everyday. The law of the balance of life exists everywhere and is truly fundamental. The sum of everything is zero. Don't you believe me? In general, the more desire, the more suffering. Therefore, if you wish to avoid suffering the most, then ultimately limit your desires. For a successful and contented life, the limit of all desires must be equal to 0.

'Di ka magsisisi

O, bat lumuluha ka nanaman?
Ano ba ang iyong problema?
Wag mong sabihin lalaki nanaman
ang sanhi ng iyong pagdaramdam
Iyong tandaan
Na ako'y laging nariyan
Upang ika'y aking damayan
sa iyong kalungkutan.

Huwag mo sanang masamain
Ang aking pagdidiin
sa iyong mga kamalian
Ito'y ay aking paraan
upang ikaw ay matuto
at hindi na muling mauto
Gusto ko lamang pangalagaan
ang aking dakilang kaibigan.

Ganyan talaga ang mga lalaki
Sa una lang sila mabuti
'Pag nakuha na nila ang iyong tiwala
Sila ay umaabuso at namimihasa
Mahirap silang pakisamahan
Puro na lang sila barkada at inuman
Wala silang pagpapahalaga
at paggalang sa mga dalaga.

Kaya kung ako sa iyo, iwan mo na siya
Sa kanyang pagbabago'y huwag aasa
At kung siya'y magmakaawa at magpaumanhin,
huwag na huwag mo siyang papatawarin.
E ano sa 'yo kung siya'y magpatiwakal?
Wala ka ng damdamin sa 'yong pusong bakal
Mapanganib magtiwala sa isang salawahan
dahil tiyak akong ika'y kanyang iisahan.


Bakit hindi ka tumingin sa iyong paligid?
Maraming namang binata sa iyong gilid
Sila ay naghihintay lamang ng pagkakataon
Upang sa iyo'y ipagtapat ang damdaming nakabaon
Tulad ko, sila ay nasasaktan sa iyong pag-iyak
Nalulungkot sa pagkawala ng iyong galak
Oo, matagal ko nang itinago ang aking paghanga
Ngunit hindi ko na matanggap ang iyong pagluha

Hindi ko pinagtapat ang aking nararamdaman
Bunsod ng aking takot na ako'y iyong aayawan
Napakalaki kong tanga
Hindi kita prinangka
Dapat sana pareho tayong maligaya
Dapat sana tayo ngayo'y magkasama
Ngunit ngayon, lahat ng iyo'y hanggang panaginip na lang
Sapagkat ngayon ay panahon ng panghihinayang

Ngunit sa kabila ng lahat ng mga ito
hindi ko babaliin ang aking pangako
Ikaw ay aking pakamamahalin
At hinding-hindi paluluhain
Kung tatanggapin mo ang aking kamay
Tayo'y mabubuhay sa ligaya habambuhay
Hinahayaan kitang mamili
Para sa huli'y 'di ka magsisisi

Bukas

Paano mo haharapin ang bukas? Iyan ang tanong na laging gumugulo sa aking isipan. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin sa bawat araw na dumarating. Sa tuwing nagigising ako, kailangan kong bumangon at umalis ng kama. Kailangan kong pumasok sa eskwela at kailangan ko rin ipasa ang lahat ng aking mga sabjek. Parang hindi ako malayang gawin ang mga bagay na aking ninanais. Tuloy, hindi ko na alam kung buhay ko ito. Kung buhay ko ito, bakit tila may puwersang nagdidikta sa akin kung ano ang nararapat simulan, gawin at tapusin.

Masarap maging bobo

Mayroon akong teorya
Marahil hindi ako ang unang nakaisip ito
Ang ating kalungkutan ay mula sa ating nalalaman
Dahil mayroon tayong alam, alam din natin na mayroon
Tayong hindi sakop ng ating kapangyarihan
Hindi ko alam kung masarap maging bobo
Kasi kung alam ko iyon at iyon ay totoo
Samakatuwid, hindi ako bobo dahil alam ko iyon
Anlabo ko.

Ngunit dahil binabasa mo na ito ngayon
At ito ay iyong naiintindihan, alam mong hindi ka bobo
Alam mo rin ang iyong mga kakulangan
Mayroon na tuloy pagmumulan ang iyong kalungkutan
Sigurado akong mahirap makuntento ang isang tao
Siya ay parang isang ogre na sumisimbulo sa kasamaan
Ang tanging paraan upang makalabas sa traydor na
sikulong ito ay ang magpailalim sa kaauyusan
Kung kaya naman ito ang payo ko sa lahat:
Magpailalim kayo sa nag-iisa at laging tamang Diyos!

Tula ng Dakilang Pambobola

Mahal kita
Bakit hindi mo iyon makita
Hindi ka naman siguro bulag
O di-kaya'y manhid

Sa aking mga sinasambit
Nawa'y sumagot ka na
Para alam ko
Kung okei ako sa iyo

Alam mo bang nagdurugo ang puso ko
Sa tuwing may kasama kang iba
Sa tuwing hindi mo ako pinapansin
Sa tuwing ako ay iyong itinatanggi

Sana'y malanghap mo ang tamis ng amoy
Ng pabangong ginamit ko sa mga sulat ko sa iyo
Kahit papaano, inaasahan ko ang iyong pagpapatawad
Pati na rin ang iyong pagyakap sa katawan kong bugbog

Hindi ko ikakaila na mahirap kang ibigin
Ngunit kasabay nito ang katotohanang
Mahirap mabuhay na wala ka sa aking piling
Na hindi kita katabi sa 'king paggising sa umaga

Nais kitang makapiling habambuhay
Pinapangarap ko ang iyong pagmamahal
Pinagpapantasyahan ko ang ating kasal
Gusto kong ikaw ang maging nanay ng mga anak ko

Malayo man ang mga ito sa pagkakatupad
Hindi pa rin ang nawawalan ng pag-asa
Tandaan mo lamang na lagi akong narito
Handang magparaya o tumanggap sa iyo

Malapit na ang deliberation

Malapit na ang deliberation...Sa organization na aking sinasalihan...Ang UP PMHS...Hindi ko alam kung matatanggap ako...Ngunit ang sabi nga nila...mas mabuting magpakapessimistic ako...Kasi para hindi masakit kung hindi ako matanggap...Aktwali, nahihirapan na akong pagsabay-sabayin ang lahat...Pagod na ako sa kasusubok na magkaroon ng balanced life...O sa mas popular na tawag na 'the good life'...Para maaliw naman ako sa utak na ibinigay ng Diyos sa akin...Marapat kong inililista ang mga advantages at disadvantages...Ng pagiging miyembro ng naturang samahan.

ADVANTAGES
- may org ako (na-imajin niyo na ba iyon?)
- magdedevelop ang aking interpersonal skills
- mas ma-tetest ko kung gusto ko talagang maging doktor
- nothing of your business (wahahaha)
- ibig sabihin ay magaling ako ;p

DISADVANTAGES
- baka masapawan ang study time ko
- baka hindi na ako mag-honors
- hindi ako at home (hello, e hindi mo naman bahay yun e)
- nakakainis yung co-app mo na si ********
(panakanakang nilalait/pinapansin ang iyong malababoy na
pigura/pangangatawan)
- galit ako sa isang alumna na naging instructor ko sa *********

Nanakawan ako ng selpon

Alam niyo bang nanakawan ako ng selpon
Pagsakay ko ng bus sa may Philcoa
Letse! Letse talaga
Siguro kung sa private university ako nagkokolehiyo
Hindi siguro ako mananakawan
Hindi rin siguro...
Walang nakaaalam
Tanging ang Diyos ang may alam

Alam niyo bang dalawang beses na akong nananakawan?
Sa Philocoa uli yaong nauna
Noon, sa loob naman ng Jollibee--Philcoa Branch
Napakasaklap talaga ng pangyayari
Hindi naman talaga ako kumakain doon
Pinilit lang namin yaong kaklase ko na mataas ang mga marka
Na kami'y kanyang ilibre doon
Siguro kung hindi ako mahilig sa libre
Hindi siguro nawala yaong school bag ko
Hindi rin siguro...
Walang nakaaalam
Tanging ang Diyos ang may alam

Alam niyo ba, bagsak ako sa dalawa kong pagsusulit?
Sa Bayoloji at Kemistri
Paano ba naman
Nagpakagago ako noong bakasyon
Naglaro at naglaro ako ng kompyuter
Siguro pumasa ako kung nag-aral lang ako
Noong mga panahon ng pasko at bagong taon
Mahirap kasing sumunod sa rutin/rehimen
Sigurado akong papasa ako kung nag-aral lang ako
Ngunit hindi ako nag-aral
Nagpakaliwaliw ako, nagumon sa pagpapakatanga
Ngayon, alam na ng buong mundo
Ang Diyos pa kaya'y hindi alam iyon...
...Imposible!

On Failing

I have to say this: Oftentimes, I am scared of failing, failing just because I didn't put all of my energies into the task at hand. To tell you the truth, I don't know if I should feel guilty. Just how am I going to discern that I didn't slack off? I hate this feeling that I feel inside. There seems to be a part of me that is not happy. I am desperate to have a meaning or purpose in my life. I don't care anymore what other people think. This is my life. They can't do anything about it. I just have to take control of what I have and may God do the rest. On what should I put my faith on? It is certainly not this world, for it is written that this world shall fade. Along with its destruction comes the destruction of the world and all that is physical or material. But what can I really do about the situation? I hate being in a dilemma. Why should there always be that risk? Is this part of what we call "God's plan"? Still, I don't know. Nevertheless, there is no point in deciphering the reasons behind this world. What you and I can do is to ensure that we leave our worthless selves and live it the way it was designed. Don't waste your time thinking about everything or just about anything. Nothing is done by thinking alone! Let us not forget the lives that were lost by the past generations. They didn't die for our extravagance. They died because they had faith in future--that the future will be better than the past. Even though they know that they can't change what has happened, they were wise enough to prevent it from happening again. And, as a rule, they documented their experiences to what we now refer as knowledge and literature.